Lessen van Lewis Caroll: 4 tips voor een goedlopend verhaal
Ik heb net voor het eerst in mijn leven Alice in Wonderland en Alice through the Looking Glass gelezen! En dat nadat ik alle films al minstens 3x gezien heb, moet je nagaan. Je kunt je dus wel voorstellen dat ik best hoge verwachtingen had en je voelt nu dus ook wel aankomen dat ik ietsje teleurgesteld ben. Meer daarover in de reviews die ik op Goodreads heb staan, maar vandaag wil ik het hebben over wat ik geleerd heb van deze boeken en van de schrijfstijl van Lewis Caroll die niet Lewis Caroll heet. Zijn schrijfstijl en verhaallijn hebben mijn wereld namelijk stiekem best wel op z’n kop gezet.
Marco Borsato zei het al, maar laten we nog even iets dieper op deze oneliner ingaan. Ik gebruik zelf ook dromen als inspiratie voor mijn verhalen, maar ik krijg altijd feedback dat vooral die stukken moeilijk te volgen zijn. Dat is rete logisch, want dromen zijn niet te volgen! Alice zit in Spiegelland op een gegeven moment ineens in een trein die daarna in het niets oplost. HOEZO? Hoe komt ze erin en eruit en ook waarom? Tip één is dus dat je altijd moet zorgen dat iedereen de rode lijn in je verhaal kan volgen. Dromen gebruiken is prima, maar sla niet door (ja, ik heb het ook zeker tegen mezelf)!
Tip twee is daarom meteen: zorg dat je verhaal een rode lijn heeft, een doel, iets van persoonlijke ontwikkeling. Je wil als lezers ergens naartoe kunnen leven. Wat wil je hoofdpersonage bereiken in dit verhaal? Waarom? Je moet ALTIJD ergens een reden voor hebben. Scènes moeten invloed hebben op je verhaal! Anders kun je ze er net zo goed uit laten, toch? Zorg voor die stip op de horizon, iets om naar uit te kijken en iets om als lezer over na te kunnen denken. Dat houdt de aandacht vast. De identiteit van een slechterik? Of iemand een slechte gewoonte gaat overkomen? Of het stelletje bij elkaar komt? Juist.
Ben je al eens in Symbolica van de Efteling geweest? Nou die sfeer bedoel ik. Zo niet, dat is zeker een aanrader! Helemaal als je even geïnspireerd wil worden voor het schrijven van een goed fantasy verhaal.
Anway, Niet-Lewis Caroll kijkt vanuit hele originele perspectieven naar alledaagse dingen. Speelkaarten en schaakstukken zijn in zijn wereld levende dingen. Spiegels zijn portalen. Dieren kunnen praten. Zelfs als je geen fantasy schrijf is het ontzettend waardevol om eens een andere hoed op te zetten om te kijken of je niet origineler kunt zijn dan je bent. Wat voor iets nieuws kan jij bedenken? Hoe kun je ergens helemaal jouw eigen draai aan geven? Zelfs als je verhaal al helemaal af is, probeer daar nog een keer goed bij stil te staan.
Maar ook: aan wat voor regels houd jij je altijd die eigenlijk niet nodig zijn? Dagen van de week? Tijdsbesef? Wie bepaalt wat koud en warm heet? Groot of klein? Eetbaar of niet eetbaar? Waarom zouden dingen wel of niet tot leven kunnen komen? In jouw verhaal maak jij de regels. Vergeet dat nooit!
Geef mensen in je verhaal tijd om op adem te komen. Hier heb ik mezelf ook schuldig aan gemaakt, dat er veel te veel tempo in zit. Niet-Lewis Caroll gebruikt er onder andere gedichtjes, rijmpjes en liedjes voor. Voor mijn smaak iets te vaak, maar verzin je eigen manier om mensen even ‘een break’ te geven. Ik stop er soms bijvoorbeeld een losstaand sprookje in, gewoon, voor de leuk.
Lees jij überhaupt sprookjes of helemaal niet? Wat voor lessen zijn uit dat soort verhalen te leren denk je? Heb jij nog een bruikbare tip? Laat het weten in de comments!
