Lessen van Paulien Cornelisse: 3 tips voor doelgericht schrijven
Ik heb net Taal is zeg maar echt mijn ding van Paulien Cornelisse opnieuw gelezen. Fantastisch. Lekker doen. Ik herken nu dat Jake (mijn hoofdpersoon) een 'ding'-man is. "Dat is niet mijn ding" zeggen, is gewoon heel erg zijn ding. Het maakt onbewust onderdeel uit van zijn persoonlijkheid en het past ook echt bij hem. Uit Juul's mond zou dat dan weer niet klinken. Op dat soort dingen ben ik nu extra alert. Daarom deel ik nog graag wat 'learnings' die ik van Paulien heb meegekregen.
Ben jij een schrijver die aan modewoorden doet? Helemaal prima, maar waarom? Is het om je verhaal herkenbaarder te maken in het nu? Doe je het onbewust omdat je zelf zo praat? Wil je dat jouw personages praten zoals jij doet? Of wil je juist dat je verhaal tijdloos is? Maak in ieder geval een bewuste keuze.
Ik was dus 'een beetje' 'zeg maar' 'best wel' je boek aan het lezen en zag dat de helft van de tekst nergens over gaat. Dat is zonde. Je vraagt extra moeite van de lezer, maar geeft er niks voor terug. Let erop. Wanneer je verhaal af is, kun je zoeken op dit soort constructies om te kijken hoe vaak je ze gebruikt.
Lees voor de grap bladzijde 99 even. "Zou ik heel misschien, wellicht een beetje van dat mogen alsjeblieft?" Niet heel krachtig en veel te veel woorden. Je kunt de helft schrappen en dan nog komt de sfeer over die jij bedacht hebt.
Ga heel bewust aan de gang met je stijl. In mijn eerdere blog benoemde ik het belang van nadenken over je perspectief en je tijd al. Dat geldt dus voor modewoorden, vulwoorden en twijfelwoorden net zo. Ben jij iemand die zo schrijft? Wil je ook zo iemand zijn? Denk er misschien gewoon even over. Neem er een heel klein beetje de tijd voor, zeg maar. En ga Paulien Cornelisse lezen!
